Wydawca treści Wydawca treści

Narciarstwo biegowe

O ile skoki narciarskie to sport dla wyczynowców, to biegać na nartach może prawie każdy. A leśne ścieżki wydają się do tego wręcz stworzone.

Narciarstwo biegowe jest o wiele mniej popularne od zjazdowego, choć łatwiejsze do uprawiania. Nie trzeba wyjeżdżać w góry, nie potrzeba jest infrastruktura z wyciągami i kolejkami (nie trzeba też stać w kolejkach do nich). Wystarczą narty, kijki i rozległy, zaśnieżony teren. No właśnie, zaśnieżony. To zapewne kapryśna aura jest przyczyną małej popularności narciarstwa biegowego. Tras do biegania nie da się sztucznie zaśnieżać, jak to się robi na stokach. Na szczęście, w ostatnich latach przez przynajmniej kilka tygodni w roku można liczyć na dostatek białego puchu...

Gdzie szukać terenów do biegania? Oczywiście w lasach. Nadają się do tego prawie wszystkie szlaki i ścieżki turystyczne wytyczone przez leśników. Samych szlaków pieszych jest dziś w Lasach Państwowych ponad 22 tysiące. Drugie tyle mamy szlaków rowerowych i konnych, które również świetnie mogą służyć temu celowi. W efekcie każdy mieszkaniec Polski, niezależnie w którym zakątku kraju się znajduje, w ciągu 30 minut dojedzie samochodem do miejsca, gdzie da się pobiegać na nartach. O najbliższych trasach można się dowiedzieć z serwisu Czaswlas.pl lub w siedzibie nadleśnictwa.

Zanim pójdziesz do sklepu

Przed inwestowaniem w sprzęt warto najpierw sprawdzić czy to rzeczywiście sport dla nas. Zanim pójdziemy więc do sklepu, najlepiej jest skorzystać z wypożyczalni. W Warszawie za komplet nart z kijami i buty zapłacimy 10-25 zł za godzinę lub 25-60 zł za dobę. W mniejszych miastach ceny są zbliżone do dolnych stawek spotykanych w stolicy.

Decydując się na zakup nart biegowych, najpierw należy sobie zadać pytanie: jak będziemy biegać? Początkujący, na pewno powinien odpuścić sobie narty wyczynowe, dla zawodowców, i raczej nie zastanawiać nad nartami sportowymi, przeznaczonymi do startów w zawodach dla amatorów.
Naukę najlepiej zacząć na nartach klasy turystycznej. Wielu producentów wyróżnia jednak zamiast niej trzy jeszcze węższe kategorie. Narty fitness są przeznaczone dla osób regularnie biegających na nartach, traktujących tę dyscyplinę jako normalną aktywność fizyczną, ale niemających zacięcia sportowego. Rekreacyjne polecane są dla osób, dla których to rodzaj turystyki, jeżdżących czasami poza przygotowanymi trasami, w łagodnym terenie – dlatego narty takie są nieco szersze, by nie zapadały się w śniegu. Deski back country przeznaczone są do poruszania się po trudniejszym terenie. Są nie tylko szersze, ale i krótsze. Często mają wzmacniane krawędzie.

Dla początkujących zdecydowanie najlepszym wyborem będą narty rekreacyjne: stabilniejsze i nieco wolniejsze. Niektórzy firmy oferują też inne narty dla mężczyzn i inne dla kobiet. Te dla pań, poza odmienną kolorystyką, są często nieco sztywniejsze, co ułatwia bieganie.

W jakim stylu

Kolejną ważną sprawą do rozważenia jest styl, którym zamierzamy biegać. Jeśli dopiero zaczynamy naszą przygodę z biegówkami, będzie to z pewnością styl klasyczny. Jest spontaniczny - nasze ciało wykonuje ruchy zbliżone są do tych, co przy chodzeniu lub bieganiu - łatwiejszy do opanowania, niż bardziej - techniczny – styl łyżwowy. Ten może się okazać naturalny dla osób, które regularnie jeżdżą na rolkach - jest o ok. 10-15 proc. szybszy od klasycznego, ale też wymaga od biegacza lepszej kondycji.
Przewaga stylu klasycznego nad łyżwowym polega m.in. na tym, że można nim biegać nawet w kopnym śniegu i w trudnym terenie. Drugi wymaga szerokich i ubitych tras, takich jakie spotkamy w zasadzie tylko na zawodach.

Narty do stylu klasycznego są o 10-20 cm dłuższe od tych do stylu łyżwowego, a kijki o 10-15 cm krótsze. Deski klasyczne są dużo bardziej wygięte (środkowa część unosi się nad podłożem), noski są wyższe, a taliowanie głębsze (ułatwia to skręcanie). Są też elastyczniejsze. Wybierając sprzęt, powinniśmy przyjrzeć się ślizgom. W połowie dostępnych na rynku nart do stylu klasycznego ślizg pod stopą biegacza ma fakturę przypominającą rybią łuskę - taka budowa ślizgu ułatwia narciarzowi odbicie się. W klasycznych ślizg pod stopą trzeba smarować „na trzymanie", a na pozostałej długości - „na poślizg". Narty z rybią łuską na ślizgu są więc łatwiejsze w przygotowaniu, ale też nieco wolniejsze.

Fachowcy nie polecają zakupu nart uniwersalnych. Bieganie na nich sprawi mniej przyjemność, niż na przeznaczonych do konkretnego stylu. Niemożliwe jest też bieganie na przemian różnymi stylami podczas jednego wypadu, bowiem konieczne jest zastosowanie odmiennej techniki smarowania.

Biegówki różnią się od siebie także sztywnością, choć zwykle dotyczy to sprzętu wyczynowego i sportowego. Generalną zasadą jest, że im narciarz jest cięższy i silniejszy, tym sztywniejsze narty może wybrać.

Buty dobieramy do rodzaju nart, których będziemy używać. Przy stylu klasycznym buty są nieco niższe i mają bardziej elastyczną podeszwę niż przy stylu łyżwowym.

Ubrania nie są, na szczęście, tak kosztowną inwestycją, jak w wypadku narciarstwa zjazdowego. Włożyć można ocieplane legginsy, a nawet spodnie rowerowe. Zupełnie natomiast nie sprawdzą się kombinezony, których używamy na stoku narciarskim - są zbyt obcisłe i sztywne, przez co krępują ruchy. Nie ma potrzeby, przynajmniej na początku, inwestować w bardzo drogie kurtki, technologiczne bluzy i termiczną bieliznę. Dopóki nasz bieg na nartach będzie przypominał codzienny spacer, możemy z powodzeniem używać codziennych ubrań, o ile będą chroniły przed wiatrem. Dopiero kiedy zaczniemy uprawiać ten sport intensywnie, pomyślmy o zakupie specjalistycznego stroju.

Spacer na deskach

Bieganie na nartach wpływa na nasz organizm podobnie, jak nordic walking, który przecież powstał jako forma letnich treningów dla… uprawiających bieganie na nartach. Sunąc na biegówkach, wykorzystujemy dwa razy więcej mięśni niż podczas chodzenia, a prawdopodobieństwo nabawienia się kontuzji nie jest większe niż czasie zwykłego chodzenia po śniegu. Już w czasach prehistorycznych mieszkańcy Północnej Europy zaczęli używać czegoś, co przypominało narty, właśnie po to, by ułatwić sobie poruszanie się po pokrytym śniegiem terenie. A we współczesnej Skandynawii każdy, przynajmniej raz w życiu, miał biegówki na nogach.

To doskonały zimowy trening dla tych, którzy na co dzień biegają lub jeżdżą na rolkach, a także świetnym sposób na wzmocnienie nóg dla wszystkich planujących ferie na stoku narciarskim. Szczególnie zdrowe jest uprawianie tego sportu w lesie, gdzie powietrze jest wspaniałe, bez porównania czystsze niż w mieście, w którym przebywamy na co dzień, a cisza i spowite w bieli drzewa podziałają na nas kojąco. Czego chcieć więcej?


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Szkodnictwo leśne - informacje ogólne

Szkodnictwo leśne - informacje ogólne

Strażnicy leśni patrolują obszar całego nadleśnictwa interweniując w przypadku zgłoszenia przestępstwa lub wykroczenia leśnego.

Telefony do Komendantów Straży Leśnej z jednostek RDLP w Katowicach zawiera wykaz dostępny w zakładce "KONTAKTY".
 

Wyniki zwalczania szkodnictwa leśnego w 2023 r.:

Rodzaje szkodnictwa

ilość przypadków

wartość szkód (zł)

wykrywalność (%)

Kradzież drewna na łączną masę 306 m3

187

147 098

38,5

Kradzież lub zniszczenie pozostałego mienia (poza drewnem)

46

66 674

13

Kłusownictwo

50

81 600

76

Bezprawne korzystanie z lasu

w tym:

1 784 mandatów karnych na kwotę 287 330 zł

7 508

1 705 275

97,5

 

Wybierając się do lasu, należy wiedzieć co jest dozwolone a co zabronione:

Poruszać się można po każdej drodze i ścieżce leśnej wyłącznie pieszo lub na rowerze. Ruch pojazdem silnikowym, zaprzęgowym lub jazda konna są dozwolone drogami leśnymi tylko wtedy, gdy są one oznakowane drogowskazami dopuszczającymi ruch po tych drogach. Postój pojazdów na drogach leśnych dozwolony jest wyłącznie w miejscach oznakowanych.

Powyższe zapisy nie dotyczą inwalidów poruszających się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.
 

Stałym zakazem wstępu objęte są lasy stanowiące:

- uprawy leśne do 4 m wysokości,

- powierzchnie doświadczalne i drzewostany nasienne,

- ostoje zwierząt,

- źródliska rzek i potoków,

- obszary zagrożone erozją.
 

Nadleśniczy ma uprawnienia do wprowadzenia okresowego zakazu wstępu do lasu, jeżeli:

- na jakimś obszarze nastąpiło zniszczenie runa leśnego lub drzewostanu,

- wykonywane są prace z hodowli i ochrony lasu lub pozyskuje się drewno,

- na skutek suszy występuje duże zagrożenie pożarowe.
 

Ponadto w lesie zabrania się:

- zanieczyszczania gleby i wód,

- zaśmiecania,

- rozkopywania gruntu,

- niszczenia grzybów oraz grzybni, niszczenia lub uszkadzania drzew, krzewów i innych roślin,

- niszczenia urządzeń i obiektów gospodarczych, turystycznych i technicznych oraz znaków, zbierania płodów runa leśnego w oznakowanych miejscach zabronionych,

- rozgarniania i zbierania ściółki,

- wypasu zwierząt gospodarskich,

- biwakowania poza miejscami wyznaczonymi przez właściciela lasu lub nadleśniczego,

- wybierania jaj i piskląt, niszczenia lęgowisk i gniazd ptasich,

- płoszenia, ścigania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt,

- puszczania psów luzem,

- hałasowania oraz używania sygnałów dźwiękowych, z wyjątkiem przypadków wymagających wszczęcia alarmu.
 

W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości 100 m od granicy lasu zabronione jest:

- rozniecanie ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego,

- korzystanie z otwartego płomienia,

- wypalanie wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.


KTO MOŻE ZOSTAĆ
STRAŻNIKIEM LEŚNYM?

Osoba, która:

  • jest obywatelem polskim;
  • ukończyła 21 lat;
  • ma pełnię praw cywilnych i obywatelskich;
  • posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe (wykształcenie min. średnie leśne, przeszkolenie i brak przeciwwskazań do pracy z bronią);
  • cieszy się nienaganną opinią;
  • zatrudniona jest w pełnym wymiarze czasu pracy;
  • posiada odpowiedni stan zdrowia;
  • nie była karana sądownie za przestępstwo z chęci zysku lub innych niskich pobudek. 

USTAWOWE UPRAWNIENIA STRAŻNIKÓW LEŚNYCH:

1. Legitymowanie osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia jak również świadków zdarzenia.

2. Nakładanie oraz pobierania grzywien w drodze mandatu karnego.

3. Zatrzymywanie i dokonywanie kontroli środków transportu na obszarach leśnych oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie.

4. Przeszukiwanie pomieszczeń i innych miejsc.

5. Ujęcie na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo w bezpośrednim pościgu.

6. Odbieranie za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi służących do ich popełnienia.

7. Prowadzenie dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktów oskarżenia w postępowaniu uproszczonym jeśli przedmiotem przestępstwa jest drzewo lub drewno z lasów stanowiących własność Skarbu Państwa, w trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego.

8. Prowadzenie postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach przed Sądem w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego.

9. Noszenie broni palnej długiej i krótkiej lub gazowej oraz ręcznego miotacza gazowego.

10. Żądanie niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką pomoc do jednostek gospodarczych, jak również w nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach określonych w ustawie o Policji.

11. Dokonywanie kontroli podmiotów gospodarczych zajmujących się obrotem i przetwarzaniem drewna i innych produktów leśnych celem sprawdzenia legalności ich pochodzenia.

12. Zastosowanie wobec osób uniemożliwiających wykonywanie czynności służbowych środków przymusu bezpośredniego:

     - siły fizycznej i chwytów obezwładniających,

     - pałki służbowej,

     - chemicznych środków obezwładniających,

     - kajdanek,

     - psa służbowego,

     - broni palnej - kiedy w/w środki przymusu nie wystarczą.

13.Na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa przysługują również uprawnienia:

     - Państwowej Straży Łowieckiej w zakresie zwalczania kłusownictwa,

     - Straży Ochrony Przyrody w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie przyrody,

     - Państwowej Straży Rybackiej w zakresie kontroli legalności dokonywania połowu.

ZAKRES PRAWNY DZIAŁANIA STRAŻY LEŚNEJ

Przestępstwa leśne:

  • wyrąb drzewa z lasu (art. 290 kk);
  • kradzież drewna z lasu (art. 278 kk);
  • paserstwo, którego przedmiotem jest drewno (art. 291 i 292 kk);
  • spowodowanie pożaru leśnego lub innego zdarzenia sprowadzającego bezpośrednie niebezpieczeństwo (art. 163 i 164 kk);
  • kłusownictwo łowieckie (art. 53 prawa łowieckiego) i kłusownictwo rybackie (art. 27a ustawy rybackiej), jeżeli w obu przypadkach miejscem popełnienia ich czynu jest las.

Wykroczenia leśne:

  • szkodnictwo leśne (art. 148, 149, 151-157, 159, 161-166 kw);
  • kradzież leśna (art. 119 kw) oraz wyrąb drzewa w lesie w celu jego przywłaszczenia (art. 120 kw);
  • paserstwo, którego przedmiotem jest drzewo z lasu (art. 122kw);
  • niszczenie lub uszkadzanie mienia LP (art. 124 kw);
  • naruszenie przepisów przeciwpożarowych w lasach (art. 82 i 82a kw);
  • kłusownictwo wędkarskie (art. 27 ustawy rybackiej);
  • kłusownictwo łowieckie (art. 51 prawa łowieckiego);
  • ustawa o ochronie przyrody (art. 127 i 131);
  • bezprawne umieszczanie ogłoszeń (art. 63a kw);
  • niszczenie, uszkadzanie i usuwanie znaków ostrzegawczych (art. 74 kw);
  • niezachowanie ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia (art. 77 kw);
  • drażnienie lub płoszenie zwierzęcia (art. 78 kw);
  • niszczenie lub uszkadzanie urządzeń ochrony brzegów wodnych (art 81 kw);
  • niestosowanie się do znaku, sygnału lub polecenia w ruchu (art. 92 kw);
  • niezachowanie ostrożności przy korzystaniu z dróg (art. 98 kw).