Asset Publisher
Jazda konna
Już ponad 7 tysięcy kilometrów tras konnych wyznaczyły Lasy Państwowe dla miłośników wypoczynku w siodle.
Coraz większa popularność jazdy konnej zmobilizowała wielu nadleśniczych do tworzenia nowych szlaków. Z „Raportu o stanie lasów" wynika, że w latach 2010-2011 na terenach zarządzanych przez Lasy Państwowe długość takich tras podwoiła się. To bardzo dobra wiadomość dla koniarzy. Droga udostępniona przez nadleśniczego jest bowiem, zgodnie z ustawą o lasach, jedynym miejscem w lesie, gdzie można się w ten sposób poruszać. Nawet jeśli przed wjazdem na nią nie ma żadnego znaku zakazu, ani też nie jest przegrodzona szlabanem, wjeżdżać na nią konno nie można (podobnie jak samochodem, motocyklem czy quadem).
W kupie siła
Jeżeli w naszej okolicy brakuje szlaków konnych, możemy zgłosić się do nadleśnictwa z prośbą o ich wyznaczenie. Warto, by taki wniosek poparła większa grupa miłośników tego rodzaju rekreacji. Jeśli zainteresowanie będzie wystarczające, a stan nawierzchni drogi i sposób jej użytkowania (czy np. nie poruszają się na niej maszyny leśne) na to pozwoli, jest szansa, że nowy szlak powstanie.
Trzeba pamiętać, że nadleśnictwa za przejazd drogami leśnymi, w wypadku ich komercyjnego użytkowania, mają prawo pobierać opłatę. Chodzi tu np. o wycieczki, przejażdżki czy rajdy organizowane przez stadniny czy gospodarstwa agroturystyczne - powinny podpisać z nadleśnictwem, jeśli tego ono wymaga, umowę, w której będą określone prawa i obowiązki obu stron, czas obowiązywania i wysokość opłat. Jeśli jednak jesteśmy osobą prywatną, która od czasu do czasu wybiera się na przejażdżkę po lesie, nic nie płacimy.
Brak zgody na utworzenie szlaku konnego nie oznacza złej woli nadleśniczego. Może mieć ku temu ważne powody. Wbrew pozorom, konie potrafią poważnie zniszczyć nawierzchnię leśnej drogi. Kopyta dziurawią ją tak bardzo, że często uniemożliwia to później poruszanie się rowerem i utrudnia spacer pieszym. Nierzadko konie uszkodzą drogę bardziej niż leśne maszyny podczas prac przy pozyskaniu i zrywce drewna, a trzeba od razu dodać, że nawierzchnia rozjechana przez ciągniki naprawiana jest zwykle dość szybko po tym , jak wyjadą one z lasu.
Najważniejsze są zasady
Niezależnie od szkód, jakie mogą spowodować konie, przepisy zakazujące jeźdźcom wjazdu do lasu poza wyznaczonymi drogami budzą kontrowersje, także wśród leśników. Wydaje się, że to rygor tego samego gatunku, co wszechobecne niegdyś tabliczki „Zakaz fotografowania" - swego rodzaju relikt przeszłości. W wielu krajach Europy Zachodniej, choćby w Niemczech, przepisy działają odwrotnie niż w Polsce. Tam można jeździć konno po wszystkich drogach leśnych, z wyjątkiem tych, na których ruch ograniczono np. ze względu na nieodpowiednią nawierzchnię, zbyt dużą liczbę pieszych turystów lub przejeżdżające maszyny leśne. Niestety, nie ma większych szans, by w Polsce wprowadzono podobne zasady, jak u naszych zachodnich sąsiadów. Nie dalej niż w zeszłym roku Janusz Zaleski, wiceminister środowiska przekonywał, że przepisy o udostępnianiu lasów spełniają swoją rolę i ich zmiana nie wydaje się konieczna. Na razie trzeba więc liczyć na przychylność nadleśniczych. I warto o nią dbać, przestrzegając zasad korzystania ze szlaków. Przede wszystkim należy pamiętać, że droga do jazdy konnej to nie tor wyścigowy i korzystają z niej także piesi turyści. Nie można z niej zjeżdżać, chyba, że musimy ominąć przeszkodę lub mamy inny naprawdę ważny powód (np. ratujemy zdrowie). Dobrą praktyką jest jazda środkiem szlaku, tak aby nie niszczyć nawierzchni po bokach, którymi najczęściej poruszają się piesi i rowerzyści. Osoby małoletnie powinny jeździć konno w towarzystwie dorosłych. Wyruszać na trasę należy po świcie, a wracać z niej przed zmierzchem. Po swoim koniu należy także posprzątać.
Każde nadleśnictwo, które wyznacza szlaki konne, tworzy także regulamin poruszania się po nich – warto go przeczytać przed wyruszeniem na trasę. Poza zasadami poruszania się, przedstawione są w nich także oznaczenia szlaków. Podstawowe to pomarańczowe koło na białym tle oznaczające sam szlak oraz pomarańczowe koło z czarną obwódką oznaczające jego początek i koniec. Czasami stosuje się też inne oznaczenia, np. zieloną podkowę na białym tle.
Warto wiedzieć
W 2011 r. sieć szlaków konnych na terenie Lasów Państwowych liczyła 7 tys. km. Jedną z większych atrakcji dla jeźdźców w Polsce jest Łódzki Szlak Konny, który częściowo biegnie także przez tereny Lasów Państwowych, a RDLP Łódź była wśród jego twórców. Ma w sumie ponad 2000 km i jest najdłuższym tego typu traktem w Europie. Na trasie znajduje się 200 ośrodków jeździeckich, 21 punktów postojowych, 1400 tablic informacyjnych, 30 punktów informacyjnych monitorujących turystów i ponad 1000 atrakcji turystycznych. Ciekawostką jest, że jeździec może bezpłatnie wypożyczyć lokalizator, który w wypadku niebezpieczeństwa wyśle służbom ratunkowym informację o pozycji będącego w opałach turysty
Lokalne szlaki konne aż takich udogodnień, jak lokalizatory, nie oferują. Nadleśnictwa troszczą się przede wszystkim o to, żeby wszystkie trasy były czytelnie oznakowane, zawsze przejezdne, by były przy nich koniowiązy oraz wiaty umożliwiające odpoczynek i schronienie przed deszczem. Przede wszystkim jednak dbają, by przebiegały przez najpiękniejsze tereny Lasów Państwowych. Co oferują miłośnikom jazdy konnej, najłatwiej dowiemy się w siedzibach nadleśnictw oraz w serwisie czaswlas.pl.
Asset Publisher
Asset Publisher
Szkodnictwo leśne - informacje ogólne
Szkodnictwo leśne - informacje ogólne
Patrolowanie terenu przez Straż Leśną
Kradzież drewna z pnia
Kradzież drewna ze stosu
Kradzież drewna ze stosu
Gaszenie pożaru w lesie
Wspólny patrol z policją
Wspólne działania z Policją i Inspekcją Transportu Drogowego
Bezprawny wjazd do lasu
Zimowy patrol
Bezprawnne pozyskanie stroiszu
Bezprawne pozyskanie stroiszu
Porzucone i spalone auto w lesie
Kłusownictwo przy użciu wnyków
Przestrzeganie przepisów w lesie
Zaśmiecanie terenów leśnych
Zaśmiecanie lasu
Strażnicy leśni patrolują obszar całego nadleśnictwa interweniując w przypadku zgłoszenia przestępstwa lub wykroczenia leśnego.
Wyniki zwalczania szkodnictwa leśnego w 2023 r.:
|
Rodzaje szkodnictwa |
ilość przypadków |
wartość szkód (zł) |
wykrywalność (%) |
|
Kradzież drewna na łączną masę 306 m3 |
187 |
147 098 |
38,5 |
|
Kradzież lub zniszczenie pozostałego mienia (poza drewnem) |
46 |
66 674 |
13 |
|
Kłusownictwo |
50 |
81 600 |
76 |
|
Bezprawne korzystanie z lasu w tym: 1 784 mandatów karnych na kwotę 287 330 zł |
7 508 |
1 705 275 |
97,5 |
Wybierając się do lasu, należy wiedzieć co jest dozwolone a co zabronione:
Poruszać się można po każdej drodze i ścieżce leśnej wyłącznie pieszo lub na rowerze. Ruch pojazdem silnikowym, zaprzęgowym lub jazda konna są dozwolone drogami leśnymi tylko wtedy, gdy są one oznakowane drogowskazami dopuszczającymi ruch po tych drogach. Postój pojazdów na drogach leśnych dozwolony jest wyłącznie w miejscach oznakowanych.
Powyższe zapisy nie dotyczą inwalidów poruszających się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.
Stałym zakazem wstępu objęte są lasy stanowiące:
- uprawy leśne do 4 m wysokości,
- powierzchnie doświadczalne i drzewostany nasienne,
- ostoje zwierząt,
- źródliska rzek i potoków,
- obszary zagrożone erozją.
Nadleśniczy ma uprawnienia do wprowadzenia okresowego zakazu wstępu do lasu, jeżeli:
- na jakimś obszarze nastąpiło zniszczenie runa leśnego lub drzewostanu,
- wykonywane są prace z hodowli i ochrony lasu lub pozyskuje się drewno,
- na skutek suszy występuje duże zagrożenie pożarowe.
Ponadto w lesie zabrania się:
- zanieczyszczania gleby i wód,
- zaśmiecania,
- rozkopywania gruntu,
- niszczenia grzybów oraz grzybni, niszczenia lub uszkadzania drzew, krzewów i innych roślin,
- niszczenia urządzeń i obiektów gospodarczych, turystycznych i technicznych oraz znaków, zbierania płodów runa leśnego w oznakowanych miejscach zabronionych,
- rozgarniania i zbierania ściółki,
- wypasu zwierząt gospodarskich,
- biwakowania poza miejscami wyznaczonymi przez właściciela lasu lub nadleśniczego,
- wybierania jaj i piskląt, niszczenia lęgowisk i gniazd ptasich,
- płoszenia, ścigania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt,
- puszczania psów luzem,
- hałasowania oraz używania sygnałów dźwiękowych, z wyjątkiem przypadków wymagających wszczęcia alarmu.
W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości 100 m od granicy lasu zabronione jest:
- rozniecanie ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego,
- korzystanie z otwartego płomienia,
- wypalanie wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
KTO MOŻE ZOSTAĆ
STRAŻNIKIEM LEŚNYM?
Osoba, która:
- jest obywatelem polskim;
- ukończyła 21 lat;
- ma pełnię praw cywilnych i obywatelskich;
- posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe (wykształcenie min. średnie leśne, przeszkolenie i brak przeciwwskazań do pracy z bronią);
- cieszy się nienaganną opinią;
- zatrudniona jest w pełnym wymiarze czasu pracy;
- posiada odpowiedni stan zdrowia;
- nie była karana sądownie za przestępstwo z chęci zysku lub innych niskich pobudek.
USTAWOWE UPRAWNIENIA STRAŻNIKÓW LEŚNYCH:
1. Legitymowanie osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia jak również świadków zdarzenia.
2. Nakładanie oraz pobierania grzywien w drodze mandatu karnego.
3. Zatrzymywanie i dokonywanie kontroli środków transportu na obszarach leśnych oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie.
4. Przeszukiwanie pomieszczeń i innych miejsc.
5. Ujęcie na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo w bezpośrednim pościgu.
6. Odbieranie za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi służących do ich popełnienia.
7. Prowadzenie dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktów oskarżenia w postępowaniu uproszczonym jeśli przedmiotem przestępstwa jest drzewo lub drewno z lasów stanowiących własność Skarbu Państwa, w trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego.
8. Prowadzenie postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach przed Sądem w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego.
9. Noszenie broni palnej długiej i krótkiej lub gazowej oraz ręcznego miotacza gazowego.
10. Żądanie niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką pomoc do jednostek gospodarczych, jak również w nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach określonych w ustawie o Policji.
11. Dokonywanie kontroli podmiotów gospodarczych zajmujących się obrotem i przetwarzaniem drewna i innych produktów leśnych celem sprawdzenia legalności ich pochodzenia.
12. Zastosowanie wobec osób uniemożliwiających wykonywanie czynności służbowych środków przymusu bezpośredniego:
- siły fizycznej i chwytów obezwładniających,
- pałki służbowej,
- chemicznych środków obezwładniających,
- kajdanek,
- psa służbowego,
- broni palnej - kiedy w/w środki przymusu nie wystarczą.
13.Na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa przysługują również uprawnienia:
- Państwowej Straży Łowieckiej w zakresie zwalczania kłusownictwa,
- Straży Ochrony Przyrody w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie przyrody,
- Państwowej Straży Rybackiej w zakresie kontroli legalności dokonywania połowu.
ZAKRES PRAWNY DZIAŁANIA STRAŻY LEŚNEJ
Przestępstwa leśne:
- wyrąb drzewa z lasu (art. 290 kk);
- kradzież drewna z lasu (art. 278 kk);
- paserstwo, którego przedmiotem jest drewno (art. 291 i 292 kk);
- spowodowanie pożaru leśnego lub innego zdarzenia sprowadzającego bezpośrednie niebezpieczeństwo (art. 163 i 164 kk);
- kłusownictwo łowieckie (art. 53 prawa łowieckiego) i kłusownictwo rybackie (art. 27a ustawy rybackiej), jeżeli w obu przypadkach miejscem popełnienia ich czynu jest las.
Wykroczenia leśne:
- szkodnictwo leśne (art. 148, 149, 151-157, 159, 161-166 kw);
- kradzież leśna (art. 119 kw) oraz wyrąb drzewa w lesie w celu jego przywłaszczenia (art. 120 kw);
- paserstwo, którego przedmiotem jest drzewo z lasu (art. 122kw);
- niszczenie lub uszkadzanie mienia LP (art. 124 kw);
- naruszenie przepisów przeciwpożarowych w lasach (art. 82 i 82a kw);
- kłusownictwo wędkarskie (art. 27 ustawy rybackiej);
- kłusownictwo łowieckie (art. 51 prawa łowieckiego);
- ustawa o ochronie przyrody (art. 127 i 131);
- bezprawne umieszczanie ogłoszeń (art. 63a kw);
- niszczenie, uszkadzanie i usuwanie znaków ostrzegawczych (art. 74 kw);
- niezachowanie ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia (art. 77 kw);
- drażnienie lub płoszenie zwierzęcia (art. 78 kw);
- niszczenie lub uszkadzanie urządzeń ochrony brzegów wodnych (art 81 kw);
- niestosowanie się do znaku, sygnału lub polecenia w ruchu (art. 92 kw);
- niezachowanie ostrożności przy korzystaniu z dróg (art. 98 kw).